هوشع فصل 6:3

هوشع فصل ۶

۳ پس خداوند را بشناسیم و به جدّ و جهد معرفت او را تعاقب نماییم. طلوع او مثل فجرْ یقین است و بر ما مثل باران و مانند باران آخر که زمین را سیراب می‌کند خواهد آمد.

تعلیم عیسی در مورد تولد تازه

انجیل یوحنا فصل ۳
۵ عیسی در جواب گفت: «آمین، آمین به تو می‌گویم اگر کسی از آب و روح مولود نگردد، ممکن نیست که داخل ملکوت خدا شود.

انجیل یوحنا فصل ۱۴ ۶ «من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر جز به وسیله من نمی‌آید.

  انجیل یوحنا فصل ۱۴

۶ «من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر جز به وسیله من نمی‌آید.  

اعمال رسولان فصل ۲ نزول روح‌القدس

اعمال رسولان فصل ۲

نزول روح‌القدس 

۱ وقتی روز پنطیکاست رسید، همۀ ایمانداران با هم در یکجا جمع بودند‌. ۲ ناگهان صدایی شبیه وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام خانه‌ای را که در آن نشسته یودند پر ساخت‌. ۳ در برابر چشم آنان زبانه‌هایی مانند زبانه‌های آتش ظاهر شد که از یکدیگر جدا گشته و بر هر یک از آنان قرار گرفت‌.

انجیل یوحنا فصل ۱۳ ۳۵ اگر نسبت به یکدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید که شاگردان من هستید‌‌.»

انجیل یوحنا فصل ۱۳

۳۵ اگر نسبت به یکدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید که شاگردان من هستید‌‌.»

لطف الهی

لطف الهی

فیض و لطف الهی مفاهیم دیگری نیز از جمله بخشش، نجات، تجربۀ حیات، توبه و محبت خدا را در بر می‌گیرد. واژۀ عبری آن به معنای "وفاداری" و یا "محبت پابرجای"، محبوب به محبوبۀ خویش است. لطفی که محبوبه شایستگی دریافت آن را ندارد زیرا که همیشه علیه محبوب خود طغیان کرده است اما دلدار برای عشق و لطف خود دلایلی دارد که دلداده از آن بی‌خبرست. لطف الهی همیشه فراتر از بایدهای اخلاقی و ضوابط مذهبی عمل کرده است (تثنیه ۷:‏۷ و ‏۸). در نوشته‌های انبیا قلب و روح تازه، ثمرۀ لطف خداست (حزقیال ۳۶:‏۲۶ ؛ ارمیا ۳۱:‏۳۱-۳۴).

پاسخ طبیعی شخصی که از لطف الهی بهره‌مند می‌شود تجلی آن به دیگران است (تثنیه ۱۶:‏۱۱-۲۴:‏۱۹). لطف و فیضی که تنها اهل خانۀ خدا را در بر نمی‌گیرد بلکه جهان‌شمول است. عیسای مسیح در مَثَل سامریِ نیکو به شاگردان خود آموخت که در نمایاندن لطف و فیض الهی حتی از چارچوب‌های اعتقادی خود خارج شوند و به آنانی که به اصطلاح در زمرۀ "بیگانگان" قلمداد می‌شوند رحمت و لطف نشان دهند.

تجلی لطف الهی در گفتار، پندار و کردار تحقق می‌یابد. اگر در گفتار، و یا حتی در پندار ادعای برخورداری از لطف الهی را داریم اما در عمل و کردار آن را نشان نمی‌دهیم، کلام خدا اصالت چنین لطفی را زیر سؤال می‌برد (اول یوحنا ۳:‏۱۷ و ‏۱۸).

ایمان، واکنش انسان به لطف الهی است (رومیان ۵:‏۲ و ۱۰:‏۹ ؛ افسسیان ۲:‏۸) که خود را با نشان دادن محبت به دیگران به اثبات می‌رساند (غلاطیان ۵:‏۶). تار و پود مذهب کتاب‌مقدس ریشه در لطف و بزرگواری خدا دارد و بدون آن در واقع انجیل و خبر خوشی وجود ندارد.

امثال سلیمان فصل ۲۰ ۵ مشورت در دل انسان آب عمیق است، اما مرد فهیم آن را می‌کشد.

امثال سلیمان فصل ۲۰

۵ مشورت در دل انسان آب عمیق است، اما مرد فهیم آن را می‌کشد.

اول قرنتیان فصل ۱۳ ۱۳ این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان و امید و محبت، ولی بزرگترین اینها محبت است‌.

اول قرنتیان فصل ۱۳

۱۳ این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان و امید و محبت، ولی بزرگترین اینها محبت است‌.

محبت بردبار و مهربان است اول قرنتیان 13:4

محبت بردبار و مهربان است
اول قرنتیان 13:4

مزامیر فصل ۳۹ ۷ و الآن ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

مزامیر فصل ۳۹

۷ و الآن ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

انجیل متی فصل ۲۸ ۶ در اینجا نیست زیرا چنانکه گفته بود برخاسته است.

انجیل متی فصل ۲۸ ۶ در اینجا نیست زیرا چنانکه گفته بود برخاسته است.

عبرانیان فصل ۱۱ به ایمان ۱ پس ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان چیزهای نادیده.

عبرانیان فصل ۱۱

به ایمان

۱ پس ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان چیزهای نادیده.

غـلاطـیـان فصل ۵ ۱۳ با محبت یکدیگر را خدمت کنید‌.

غـلاطـیـان فصل ۵

۱۳ با محبت یکدیگر را خدمت کنید‌.

مزامیر فصل ۶۱ ۲ در پریشانی و از این دیار غریب رو به سوی تو می‌آورم، تو مرا به مکانی مطمئن رهبری فرما.

مزامیر فصل ۶۱

۲ در پریشانی و از این دیار غریب رو به سوی تو می‌آورم، تو مرا به مکانی مطمئن رهبری فرما.

دقایقی با هنرمند اصلی فیلم مصائب مسیح ترجمه و زیرنویس فارسی

Inspirational Words of jim caviezel 

دقایقی با هنرمند اصلی فیلم مصائب مسیح
ترجمه و زیرنویس فارسی

زیرا به همانگونه که بر دیگران داوری کنید بر شما نیز داوری خواهد شد

زیرا به همانگونه که بر دیگران داوری کنید بر شما نیز داوری خواهد شد

دوم تیموتائوس فصل ۲ ۱۳ ولی اگر بی وفایی کنیم او وفادار خواهد ماند،

دوم تیموتائوس فصل ۲

۱۳ ولی اگر بی وفایی کنیم او وفادار خواهد ماند،

اشعیا فصل ۴۹ ۱۷ «آنها که تو را بازسازی می‌کنند، بزودی می‌آیند، و کسانی که تو را ویران کردند، خواهند رفت.

اشعیا فصل ۴۹

۱۷ «آنها که تو را بازسازی می‌کنند، بزودی می‌آیند، و کسانی که تو را ویران کردند، خواهند رفت.

انجیل متی فصل ۴ ۱۹ عیسی به ایشان فرمود: «دنبال من بیایید تا شما را صیاد مردم گردانم‌‌.»

انجیل متی فصل ۴

۱۹ عیسی به ایشان فرمود: «دنبال من بیایید تا شما را صیاد مردم گردانم‌‌.»

پیدایش فصل ۱ آفرینش جهان ۱ در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.

پیدایش فصل ۱

آفرینش جهان

۱ در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.

انجیل یوحنا فصل ۱۳ ۷ عیسی در جواب گفت: «تو اکنون نمی‌فهمی من چه می‌کنم ولی بعداً خواهی فهمید‌‌.»

انجیل یوحنا فصل ۱۳

۷ عیسی در جواب گفت: «تو اکنون نمی‌فهمی من چه می‌کنم ولی بعداً خواهی فهمید‌‌.»

مزامیر فصل ۳۴ ۸ بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشا بحال شخصی که بدو توکل می‌دارد.

مزامیر فصل ۳۴

۸ بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشا بحال شخصی که بدو توکل می‌دارد.

اشعیا 3:53-5 درس بزرگ زندگی از عیسی مسیح در یک کلیپ/

اشعیا 3:53-5

ما او را خوار شمردیم و طرد کردیم، و او متحمّل رنج و درد شد. کسی نمی‌خواست حتّی به او نگاه کند، ما او را نادیده گرفتیم، مثل اینکه اصلا وجود نداشت. ۴ «او متحمّل مجازاتی شد که حقِّ ما بود، و او دردهایی را تحمّل کرد که می‌بایست ما تحّمل می‌کردیم. و ما پنداشتیم که درد و رنج و زحمتهای او مجازاتی از جانب خدا بود. ۵ امّا به خاطر گناهان ما، او مجروح شد و به خاطر شرارتهای ما، او مضروب گردید. و به خاطر دردی که او متحمّل شد، شفا یافتیم و به خاطر ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سالم شدیم. 

انجیل متی فصل ۲۲ ۳۷ عیسی جواب داد: «خداوند، خدای خود را با تمام دل و تمام جان و تمام عقل خود دوست بدار‌.

انجیل متی فصل ۲۲

۳۷ عیسی جواب داد: «خداوند، خدای خود را با تمام دل و تمام جان و تمام عقل خود دوست بدار‌. ۳۸ این اولین و بزرگترین حکم شریعت است‌. ۳۹ دومین حکمی که به همان اندازه مهم است شبیه اولی است، یعنی همسایه خود را مانند خویش دوست بدار‌. ۴۰ در این دو حکم تمام تورات و نوشته‌های انبیا خلاصه شده است‌‌.»

یعقوب فصل ۱ ایمان و حکمت

  یعقوب  فصل  ۱    

  ایمان و حکمت  

  ۲ ای دوستان من، هر گاه دچار آزمایشات گوناگون می‌شوید بی نهایت شاد باشید،   ۳ چون می‌دانید اگر خلوص ایمان شما در آزمایش ثابت شود بردباری شما بیشتر می‌شود 

رومـیـان فصل ۸ : ۲۸ می‌دانیم که بجهت آنانی که خدا را دوست می‌دارند و بحسب اراده او خوانده شده‌اند، همه چیزها برای خیریت ایشان با هم در کار می‌باشند.

رومـیـان فصل ۸

۲۸ می‌دانیم که بجهت آنانی که خدا را دوست می‌دارند و بحسب اراده او خوانده شده‌اند، همه چیزها برای خیریت ایشان با هم در کار می‌باشند.

اشعیا فصل ۴۱ ۱۰ نترس، من با تو هستم! من خدای تو هستم!

 اشعیا  فصل  ۴۱  

  ۱۰ نترس، من با تو هستم! من خدای تو هستم! از هیچ چیز ترسان مباش، من تو را تقویت می‌کنم و به تو کمک خواهم کرد. من از تو حمایت می‌کنم و تو را نجات خواهم داد.

تثنیه فصل ۳۱ ۸ خداوند پیشاپیش تو حرکت می‌کند و همراه تو می‌باشد. او تو را تنها نمی‌گذارد و ترک نمی‌کند،

تثنیه فصل ۳۱

۸ خداوند پیشاپیش تو حرکت می‌کند و همراه تو می‌باشد. او تو را تنها نمی‌گذارد و ترک نمی‌کند،

اشعیا فصل ۵۵ ۸ خداوند می‌گوید: «افکار من، افکار شما نیست و نه روشهای من، مثل روشهای شما. ۹ همان قدر که آسمانها از زمین بلندتر هستند، همان قدر، افکار من از افکار شما بلندتر است.

اشعیا فصل ۵۵

۸ خداوند می‌گوید: «افکار من، افکار شما نیست و نه روشهای من، مثل روشهای شما. ۹ همان قدر که آسمانها از زمین بلندتر هستند، همان قدر، افکار من از افکار شما بلندتر است.

انجیل یوحنا فصل ۱۵ ۱۳ محبتی بزرگتر از این نیست که کسی جان خود را فدای دوستان خود کند‌.

متی 12 :33

انجیل لـوقـا فصل ۸ : ۱۷ «زیرا هر چه پنهان باشد آشکار می‌شود و هر چه زیر سرپوش باشد نمایان می‌گردد و پرده از رویش برداشته می‌شود‌.

انجیل لـوقـا فصل ۸

۱۷ «زیرا هر چه پنهان باشد آشکار می‌شود و هر چه زیر سرپوش باشد نمایان می‌گردد و پرده از رویش برداشته می‌شود‌.

وقتی خدا هست هیچ دلیلی برای نا امیدی نیست.

1یوحنا 4:4

اول پطرس 5:7

رستاخیز – موضوعی با ابعاد بسیار

رستاخیز – موضوعی با ابعاد بسیار

تصورِ یک چیز بدون خصوصیات ذاتی و ماهوی آن ممکن نیست، برای مثال نمی‌‌توان روزی بارانی را بدون باران تصور کرد. به قول معروف، باران ذاتیِ روز بارانی است. به همین سان، نمی‌‌توان کلیسا را بدون صلیب و رستاخیز تصور کرد. ذات و هستی کلیسا چنان با این دو رخدادِ محوریِ زندگی مسیح گره خورده است که گاه دربارۀ کلیسا با همان الفاظ و تعابیر مربوط به صلیب و قیام سخن گفته می‌‌شود، برای مثال در افسسیان ۲:‏۵ و ۶ می‌‌خوانیم: «حتی زمانی که در نافرمانی‌‌های خود مرده بودیم، ما را با مسیح زنده کرد ... و با مسیح برخیزانید و در جای‌‌های آسمانی با مسیحْ عیسی نشانید.» و یا در کولسیان ۲:‏۱۲ می‌‌خوانیم: «در تعمید، با او مدفون گشتید و با ایمان به قدرت خدا که مسیح را از مردگان برخیزانید، با او زنده شدید.»[1] کلیسا چیست؟ به یک معنی، جامعۀ مؤمنین به مسیح است که حیات و هویت‌‌شان مستقیماً متأثر از رخدادهای صلیب و رستاخیز و افاضۀ روح‌‌القدس است. به رستاخیز مسیح از جنبه‌‌های گوناگون می‌‌توان نظر انداخت. می‌‌توان زمینه‌‌ها و مقدّمات آن را در عهدعتیق و طیف دیدگاه‌‌های یهودیان را دربارۀ آن در دورانِ بین دو عهد و ارتباط آن را با جنبش‌‌های یهودی روزگار عیسی بررسی کرد. می‌‌توان جایگاه رستاخیز را در عهدجدید، اناجیل و رسالات و به‌‌خصوص رسالات پولس بررسی نمود. می‌‌توان به نقد و سنجش دلایلی که مخالفان رستاخیز مسیح ارائه کرده‌‌اند، پرداخت و یا نگاهی به این مسئله داشت که برخی از الاهیدانان چگونه کوشیده‌‌اند تا رستاخیز را در قالب فلسفه یا فلسفه‌‌های عمدۀ زمان خود تشریح و بازتفسیر کنند. خوشبختانه، آثار متعددی در زمینۀ تمامی این پرسش‌‌ها به نگارش درآمده‌‌اند که خوانندۀ علاقه‌‌مند با مراجعه به آنها می‌‌تواند اطلاعات ذی‌‌قیمتی دربارۀ این رخداد عظیم و بی‌‌مانند در تاریخ بشر کسب کند و همگام با این معلومات، وارد بُعد تازه و عمیق‌‌تری از زندگی روحانی خود شود. چند سال پیش، کتابی تحت عنوان رستاخیز عیسای مسیح[2] منتشر شد که مجموعه‌‌ای بود از سه نوشتار مهم پروفسور تام رایت[3] دربارۀ رستاخیز. یکی از بزرگ‌‌ترین آثار نامبرده، کتابی است ریزچاپ و هشتصد صفحه‌‌ای دربارۀ رستاخیز به نام رستاخیز پسر خدا[4] که شامل بررسی بسیار جامع و دقیقی دربارۀ این موضوع است. رستاخیز عیسای مسیح شامل چکیده‌‌ای از این کتاب است.

واضح است که در این مقالۀ مختصر، پرداختی مفصل به تمامی سؤالات و وجوه موضوع که در بالا به آنها اشاره شد، مقدور نیست. هرچند اشاره‌‌هایی به هر کدام خواهیم داشت. پس در بحث خود، ضمن آنکه اشاره‌‌هایی به مطالب یادشده خواهیم داشت، ابعادی از رستاخیز را با تفصیل بیشتر مطرح خواهیم ساخت و در این میان، اشاره‌‌ای نیز به برخی کج‌‌فهمی‌‌ها خواهیم داشت.

               

کلمات و اصطلاحات – آشنایان غریب!

یکی از دشواری‌‌های ما در هر رشته‌‌ای، و به‌‌خصوص در الاهیات، آن است که هرگاه واژه یا اصطلاحی را به کار می‌‌بریم تصور می‌‌کنیم شنونده یا خواننده دقیقاً همان برداشتی را خواهد کرد که مدّ نظر ما بوده است. در ضمن، این نیز خطاست که فکر کنیم اگر واژه‌‌ای را زیاد به کار بردیم، پس معنای آن را می‌‌دانیم. یکی از خوانندگان قدیمی و محبوب ایرانی، خاطرۀ جالبی را تعریف می‌‌کرد. می‌‌گفت پس از یکی از اجراهایش که در آن ترانۀ انگلیسی عاشقانه و غمناکی را خوانده بود، یکی از طرفدارانش پیش آمده و از او پرسیده بود: «آقای ... چه ترانۀ زیبایی خواندید! راستی معنی کلمۀConsolation که پشت سر هم تکرار می‌‌کردید، چیست؟» و البته او نمی‌‌دانست! پس فرط استعمال یک واژه، به‌‌خودی‌‌خود دال بر آگاهی از معنای آن نیست. یکی از واژگان کلیدی و حساسی که شاید بارها به گوش‌‌مان خورده یا خوانده‌‌ایم، همین کلمۀ رستاخیز است. توضیحات خود را دربارۀ رستاخیز با اشاره‌‌ای به برخی از کج‌‌فهمی‌‌ها دربارۀ این لفظ همراه خواهیم کرد.

                  

آیا رستاخیز به معنی بازگشت به زندگی پیشین است؟

رستاخیز صرفاً به این معنی نیست که مسیح که مصلوب شده و مُرده بود، در روز سوم به زندگی بازگشت. این تلقی از رستاخیز اگرچه نادرست نیست، ولی گویای تمام حقیقت هم نیست. شاید تصور برخی از مسیحیان از رستاخیز نیز این باشد که خدا مسیح را از مردگان برخیزانید تا بی‌‌عدالتی و ظلمی که در حق او شده بود، جبران شود. در این تصور نیز البته رنگی از حقیقت هست، ولی نباید فراموش کرد که انسان‌‌های خوب و عادل بسیاری، در تاریخ مورد ظلم و ستم واقع شده و زندگی خود را از دست داده‌‌اند، ولی هیچ‌‌یک به زندگی باز آورده نشده‌‌اند، آن‌‌هم به این سرعت. پس، رستاخیز با احیا (= به زندگی بازآمدن) صِرْف فرق دارد. در زبان انگلیسی نیز به رستاخیز Resurrection ولی به زنده شدنِ صرف بعد از مرگ، Resuscitation (= اِحیاء) گفته می‌‌شود. احیاء به این معنی است که متوفیٰ به زندگی پیشین خود، همان که پیش از مرگ داشت، باز آید. با این وصف، مورد استعمال این کلمه عمدتاً در مورد افرادی است که مثلاً دچار ایست قلبی شده و به زندگی باز آورده شده‌‌اند. ولی حتی در موارد مشکوکی هم که تصور می‌‌شود شخصی بعد از وقوع مرگ مطابق پارامترهای پزشکی، به زندگی باز آمده است، به‌‌سادگی گفته می‌‌شود که فلان شخص به‌‌طرز حیرت‌‌آوری زنده شد و نه اینکه رستاخیز کرد! البته، با اینکه رستاخیز به معنای احیا نیست، اما در هر حال معنای گذر از مرگ به زندگی در آن مستتر است، اما این زندگی جدید، آن زندگی سابق نیست. کمی بعد توضیحات مفصل‌‌تری در این باره خواهیم داد. با توضیحاتی که داده شد دو نکته روشن می‌‌شود: اولاً، تفاوت باز آمدن مسیح به زندگی با بازگشت ایلعازر به زندگی یا پسر بیوه‌‌‌‌زن نائینی یا دختر یایروس و یا پسر بیوه‌‌زنی که با دعای ایلیا زنده شد، در همین است که این افراد به زندگی پیشینی که داشتند بازگشتند، و به این معنا، به نحوی معجزه‌‌آسا و توضیح‌‌ناپذیر به لحاظ علمی، احیا شدند، ولی آنچه در مورد مسیح روی داد «رستاخیز» بود. ثانیاً، اگر برخاستن مسیح از مرگ، صرفاً به معنای بازآمدن او به زندگی پیشین نیست، و اختلاف رستاخیز و احیا، از همین‌‌جا ناشی می‌‌شود، پس رستاخیز بازگشت به کدام زندگی است؟ و آیا اساساً می‌‌توان آن را بازگشت دانست؟

 

تفسیرهای قائم بر انکار رستاخیزِ جسمانی

پیش از پاسخگوئی به سؤالاتی که مطرح کردیم، نخست باید مسئلۀ بسیار مهمی را دربارۀ رستاخیز بدنی ذکر کنیم. گروهی از منکران رستاخیز، مسئلۀ رستاخیز مسیح را اساساً اسطوره‌‌ای تقلیدی و جعلی می‌‌دانند که در نتیجۀ نفوذ آئین‌‌ها و اساطیر یونانی و رومی و غیره در مسیحیت، از این آئین‌‌ها و اساطیر اقتباس گردید. در این اساطیر و آئین‌‌ها خدایان گاه با انسان‌‌ها می‌‌پیوندند، و برخی پس از زادن و زیستن، می‌‌میرند و دوباره به زندگی باز می‌‌آیند تا دوباره زندگی کنند و دوباره بمیرند و این چرخه تا ابد ادامه دارد. این از آن روست که انسان کهن سیرِ تاریخ را دوری و کُوْری می‌‌دانسته و اساساً درک تاریخ به مثابۀ حرکتی خطی که مبدأ و معادی دارد، برای او متصور نبوده است. در قالب چنین نگاهی، رستاخیز معنا یافته و ارتباطی تنگاتنگ با تناسخ می‌‌یابد، زیرا تناسخ به معنای زاده شدنِ دوبارۀ روان، یا روح، در کالبدی جدید و پالایش آن با هر بار زادنِ دوباره است.

گروهی دیگر نیز رستاخیز را به‌‌گونه‌‌ای دیگر تفسیر می‌‌کنند. به عقیدۀ این افراد، رستاخیز حاصل نوعی توّهم در شیفتگان مسیح بوده است که چون غمِ از دست دادنِ استاد و مولای محبوب خود را نمی‌‌توانستند تحمل کنند، رَه افسانه زده و او را زنده پنداشتند و به‌‌تدریج امر بر مسیحیان نسل‌‌های بعد مشتبه شد، و این دروغ، یا به هر حال ناراست، را به جای حقیقت مسلّم گرفتند و مسیحیت تا امروز نتوانسته گریبان خود را از این فریب رها کند.

گروهی دیگر نیز اساساً معتقدند که رستاخیز، اسطوره، یا رمزی، است که باید آن را در قالبی خردپذیر و پذیرفتنی برای انسان امروز تفسیر کرد و به این ترتیب، با نشانه یا نمادْ انگاشتن رستاخیز، کوشیده‌‌اند تا مفاهیمی اخلاقی و غیره از آن استخراج کنند. برای مثال، رستاخیز را چنین تفسیر کرده‌‌اند که مسیح در یاد و خاطره و زندگیِ شاگردانش به زندگی ادامه داد و مثلاً عیسای قیام‌‌کرده‌‌ای که در راه عمائوس با دو شاگردش هم‌‌قدم و هم‌‌سخن شد، داستانی نمادین است که اگر آن را در معنای واقعی‌‌اش تعبیر کنیم، اشاره به رخدادی تکرارناپذیر خواهد داشت که تنها یک بار در تاریخ اتفاق افتاده است، ولی اگر آن را در معنایی نمادین تفسیر کنیم، آنگاه می‌‌توان گفت که مسیح، یا به هر حال خاطره و تأثیر و حقیقتش، نه یک بار، بلکه هر روزه در «عمائوس‌‌‌‌های» زندگی با شاگردانِ سرگشته و غمگینش هم‌‌گام می‌‌شود. گروهی که چنین تفسیری از رستاخیز دارند، هم‌‌چنین به مسئلۀ «واقعیتی از نوع دیگر» اشاره می‌‌کنند و می‌‌گویند لزومی ندارد ما واقعیت را در معنای تحت‌‌اللفظی آن تفسیر کنیم. رستاخیز عیسی، واقعیتی است از نوع متفاوت، از نوعی که برای مؤمنینش واقعیت دارد. رستاخیز، از نوع واقعیتی نیست که بتوان با دوربین فیلم‌‌برداری از آن تصویر برداشت. خلاصۀ کلام اینکه، رستاخیز را به هر معنایی که تفسیر کنیم، در هر حال چیزی به اسمِ رستاخیزِ «بدنی و جسمانی و فیزیکی» به معنای متعارف کلمه، اتفاق نیفتاده است. اگر از این کَسان بپرسیم پس چه بر سر بدن مسیح آمد، به‌‌سادگی پاسخ می‌‌دهند که «مهم نیست!» شاید در یک گور دسته‌‌جمعی انداخته شد، یا طعمۀ حیوانات وحشی گردید و غیره. یکی از مدافعان این دیدگاه به نام جان دومینیک کروسان[5] می‌‌گوید: «کسانی که جسد عیسی برای‌‌شان مهم بود، جای آن را نمی‌‌دانستند و برای کسانی هم که جای آن را می‌‌دانستند، جسد عیسی اهمیتی نداشت.»

آنچه در بالا آمد، شمه‌‌ای بود از نظر برخی از منتقدان و منکرانِ عمدۀ رستاخیز جسمانی. البته به تک‌‌تک این ایرادات پاسخ‌‌های بسیار مستدّل و محکمی می‌‌توان داد که چنان‌‌که گفتیم از حوصلۀ این مقاله خارج است.[6] ولی آنچه به بحث ما در این مقاله مرتبط است، اهمیت رستاخیز «بدنی» است. نویسندۀ این مقاله، قویاً معتقد است که مسیح، واقعاً و به معنای واقعی کلمه، جسماً از مرگ قیام کرد اما جسم جدید او، دیگر آن جسم پیشین نبود. در اینجا کمی درنگ می‌‌کنیم تا به مسئلۀ بسیار مهمی اشاره کنیم. 

 

رستاخیز جسمانی

همان‌‌طور که پروفسور رایت اشاره کرده است، رستاخیز برای یهودیان و به تبع آنها، مسیحیان اولیه که از بطن یهودیت برخاستند، معنایی جز رستاخیز جسمانی نداشت. زیستن در خاطره‌‌ها و یادها و یا تداومِ تأثیرِ اندیشه‌‌های بانی و مؤسس یک مکتب شاید تفسیرهای زیبایی از کلمۀ «رستاخیز» باشند، و احیاناً رنگ امروزی داشته باشند، ولی رستاخیز در معنای یهودی‌‌اش ناظر بر هیچ‌‌کدام از این تفسیرها نیست. رستاخیز جز یک معنا نداشت و آن هم رستاخیز بدنی و جسمانی بود. بنابراین، هرگاه مسیحیان با شوق و شورمندی اعلام کردند: «مسیح بلفعل از مردگان برخاسته است»، جز به یک معنا از رستاخیز نظر نداشتند یعنی: رستاخیز جسمانی! اما شاید سؤال پیش آید که اساساً به چه دلیل اعتقاد به رستاخیز و آن هم رستاخیز جسمانی به‌‌خصوص در ادبیات دورانِ فاصل بین عهدعتیق و عهدجدید شدت یافت؟ این مسئله از یک سو به سبب آن بود که یهودیانِ روزگار مسیح در دورانی بلاخیز از تاریخ خود به سر می‌‌بردند و ایمان داشتند که در پایانِ شب تارِ این دورانی که گاه با خون و خونریزی توأم می‌‌شد، پیروزی تابناک خدا به‌‌واسطۀ مسیحایش در انتظار مؤمنین است و هرگاه خدا پادشاهی خود را بر زمین استوار سازد، و شریران را به جزای خود برساند و عادلان را پاداش دهد، آن روز مؤمنین و عادلانی را که جان در راه ایمان خود نهاده‌‌اند، زنده خواهد کرد تا همانند زندگان، از سفرۀ برکت و پیروزی خداوندشان نصیب برند. بنابراین، رستاخیز دو معنا داشت: ۱-‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ شکست شرارت، و ۲-‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ آغاز عصری نو یا چنان‌‌‌‌که در کتاب‌‌مقدس به آن اشاره شده، آغاز دوران پادشاهی خدا؛ ولی آغاز پادشاهی خدا به معنای احیاء و بازسازی آفرینش نیز بود، و به این ترتیب نجات الاهی، تمام عالم و آدم را در برمی‌‌گرفت و جهان یکسره نو می‌‌شد و به سپهر خدا در می‌‌آمیخت. ولی در هر حال، رستاخیز رخدادی اسکاتولوژیکال، یعنی آخرزمانی بود. ولی آخرزمان نه به معنای پایان تاریخ، بلکه شروع تاریخ جدید، تاریخ و عصر جدید خدا، که در آن حاکمیّت خدا کل در کل می‌‌شود؛ همان‌‌که مثلاً در اشعیا و ارمیا و دانیال اشاره‌‌ها و وعده‌‌هایی دربارۀ آن وجود دارد.

بازگشت به گذشته، یا آمدن از آینده؟

بنا بر آنچه گفته شد، یهودیان منتظر رستاخیز جسمانی بودند ولی این رستاخیز دارای دو خصوصیت می‌‌بود: اولاً به صورت دسته‌‌جمعی رخ می‌‌داد، چیزی شبیه تصویری که در حزقیال باب ۳۷ ارائه شده، و طی آن تمامی عادلان و وفاداران به شریعت خدا به‌‌اتفاق از مرگ برمی‌‌خاستند. ثانیاً رستاخیز در پایان تاریخ، یا به عبارتی در آغاز عصر جدید خدا روی می‌‌داد. از این رو، رستاخیز اولاً جسمانی و دسته‌‌جمعی و ثانیاً مربوط به پایان تاریخ بود. با کنار هم نهادن این دو مقدمه، نتیجۀ بسیار مهمی حاصل می‌‌شود. اگر مسیح به زندگی بازآمده، و آن‌‌هم با بدنی متفاوت و دگرگون‌‌شده، پس منطقاً دو نتیجه حاصل می‌‌شود: یا پایان تاریخ فرارسیده و شرارت از چهرۀ جهان زدوده و عصر جدید خدا آغاز شده است، و یا اینکه پایان هنوز فرانرسیده ولی آیندۀ باشکوه خدا در زمان حال و در میانۀ تاریخ با شکست شرارت آغاز شده است![7] این نکته را با مثالی توضیح می‌‌دهیم که برای ما ایرانیان کاملاً ملموس است. ایرانیان مسیحی طبعاً از دو تقویم استفاده می‌‌کنند، یکی تقویم هجری شمسی و دیگری تقویم میلادی. همان‌‌طور که می‌‌دانیم برای ما ایرانیان، سال جدید شمسی با بهار یعنی اول فروردین آغاز می‌‌شود. ولی سال ۱۳۹۰ شمسی زمانی آغاز شد که از آغاز بهار در تقویم میلادی ۲۱ روز می‌‌گذشت! به عبارتی در حالی که ما ایرانیان مسیحی مطابق تقویم شمسی هنوز در زمستان به سر می‌‌بردیم، مطابق تقویم میلادی‌‌مان بهار برای ما آغاز شده بود! رستاخیز عیسای مسیح تقریباً واجد چنین معنایی است. در حالی که جهان هنوز در زمستانِ خلقت کهنه به سر می‌‌برد، در رستاخیز عیسای مسیح، بهارِ خلقت جدید فرارسیده و پادشاهی خدا آغاز شده است. حرکت خدا به سوی احیا و سامان بخشیدن به دنیای سقوط‌‌کرده آغاز شده، هرچند منتظر کمال خود در زمان بازگشت مسیح است. از همین روست که چه در روایات مربوط به رستاخیز مسیح در انجیل‌‌ها و چه در کیفیّت بدنِ قیام‌‌کردۀ مسیح ویژگی‌‌هایی می‌‌توان دید که نشان از گُذَرِ مسیح از مرگ و برخاستن او در عصر و آفرینش جدید خدا دارد، آفرینشی که همو عامل و وسیلۀ آن است.

 بدن جدید مسیح برای مریم بازشناختنی نبود، زیرا در عین مشابهت آن با بدن قبلی، بدنی متعلق به آینده بود. بنابراین، در عین آنکه از مادۀ بدن قبلی بی‌‌بهره نبود و دست‌‌های مسیح و پهلوی او همچنان سوراخ بود، این جسم جدید از محدودیت‌‌های ماده رسته بود؛ جسمی بود جلال‌‌یافته، جسمی روحانی. ولی اینجا روحانی را نباید به معنای غیرمادّی تعبیر کرد، بلکه بدنی که از روح -‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ یعنی روح‌‌القدس -‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ حیات یافته و از قیود آفرینش قبلی رسته است. و این همان بدنی است که به مؤمنین وعده داده شده. هرگاه از بدنِ رستاخیز، یا بدنِ مُتبَدِل سخن می‌‌گوئیم، منظور همین بدن است.

حال به پرسش قبلی خود باز می‌‌گردیم. آیا رستاخیز مسیح به معنای بازگشت او به زندگی پیشین است؟ هم بله، و هم نه. بله از این نظر که به هر حال، مسیح در عالم مرگ نماند و از مرگ به زندگی عبور کرد. و نه، از این جهت که او نه به زندگی پیشین، بلکه به زندگی جدیدی در عصر جدید خدا عبور کرد که برای ما به معنایی حکم «آینده» را دارد. به این ترتیب، مسیحِ قیام‌‌کرده به زندگی گذشته بازنگشت، بلکه از آیندۀ خدا آمد تا زندگی ما را در پرتو آن آیندۀ باشکوه تحت تأثیر قرار دهد و دگرگون سازد. به این ترتیب، زندگی مسیحی حیاتی است که نه از گذشته، بلکه از آینده منشاء می‌‌گیرد و تحول می‌‌یابد و از سویی تمامی جهان نیز پس از رستاخیز مسیح دیگر آن جهانِ سابق نیست. دنیای ما دنیایی است که آفرینش جدید در آن تزریق شده، رحمی است که با آفرینش جدید بارور شده و به تعبیری که در رومیان ۸ می‌‌خوانیم از «دردی همچون درد زایمان می‌‌نالد» (۲۳) و منتظر «رهایی از بندگیِ فساد» (۲۱) است.

 

نتیجه‌‌گیری: زندگی با قوّت و نتایج رستاخیزِ عیسای مسیح

پولس رسول در رسالۀ اول قرنتیان باب ۱۵ بلافاصله پس از آنکه از رستاخیز مسیح سخن می‌‌گوید آن را «نوبر» و نمونه‌‌ای از بدنِ آیندۀ مؤمنین می‌‌خواند. همان‌‌گونه که در مقدمه نیز ذکر کردیم، زندگی کلیسا به آنچه بر عیسی گذشت و به دست او تحقق یافت، گره خورده است. هم از این روست که کلیسا شریک در زندگی مسیح و رستاخیز اوست. به این ترتیب، کلیسا در مسیح و به‌‌واسطۀ روح‌‌القدس در آفرینش جدید خدا قرار گرفته و از هم‌‌اکنون یک پا در آینده‌‌ای دارد که جهان به سوی آن در حرکت است. نشانه‌‌ها و بارقه‌‌هایی از این آینده را در زندگی امروز کلیسا می‌‌توان دید: تغییر یافتن زندگی انسان‌‌ها، شفای روابط، تبدیل شدن دشمنی‌‌ها به دوستی‌‌ها، معجزات و شفاهای حیرت‌‌انگیز که پیش‌‌نمونه‌‌هایی از احیای تمامیّت وجود انسان از جمله جسم او در آفرینش جدید خدا هستند. در تمامی این نتایج الاهی، رستاخیزی صورت می‌‌گیرد، انسانی که در گذشته‌‌ای گناه‌‌آلود یا در اسارت و دردی جانکاه گرفتار است، گویی نسبت به آن حالت سابق می‌‌میرد و در حیاتی نو برمی‌‌خیزد که کمال و پُری آن در بازگشت مسیح تحقق خواهد یافت. و گاه نیز شاهد جنبه و سویه‌‌ای از حیات کلیسا هستیم که گویای هنوز بودن آن در جهانِ خلقت کهنه است. در این تنش حال و آینده است که ما خوانده شده‌‌ایم تا با ایمان به رستاخیز مسیح زندگی کنیم، همان مسیح که به‌‌واسطۀ رستاخیز و روح خود همیشه در کنار مؤمنین خود است، چه پشت درهای بسته باشند، چه در راه عمائوس، و چه در جزیرۀ پطمس. در صحنۀ جالبی از نمایشنامۀ سالومه اثر اسکار وایلد، هیرودیس از محل عیسی می‌‌پرسد و خادمانش به او جواب می‌‌دهند: «سرورم، او همه جا هست، ولی جایی نمی‌‌توان یافتش!» مسیحِ برخاسته از مرگ، در همه جا هست ولی نمی‌‌توان مانند مریم او را در آغوش فشرد و در جایی محدودش کرد.

انجیل یوحنا 8:31,32