عجیب است این مسیح!
جالب این بود که هیچوقت معنی اصلی این جشن را نمی‌دانستم و کسی برای من دربارة مسیح و میلادش توضیحی نداده بود. ولی من شیفتة آنچه می‌دیدم شده بودم تا بالاخره روزی فکر و ذهنِ من به اصل موضوع روشن شد. البته این هم کار خدائی است که ما را دائماً محبّت می‌کند. تولد مسیح یا میلادِ مسیح که تاریخِ بشریت را به دو بخش تقسیم نموده ماجرای عجیبی است که طبقِ پیشگوئی‌های تورات و انبیاء به وقوع پیوست. کلام خدا می‌گوید: »۱۴خداوند خودش به شما علامتی خواهد داد و آن این است که باکره حامله شده پسری خواهد زائید که نامش عمانوئیل خواهد بود.«(اشعیاء ۱۴:۷) عمانوئیل یک لغتِ مرکبِ عبری است که معنای آن »خدا با ما« است. عجیب! چطور؟ وقتی جبرائیلِ فرشته مژدة تولد عیسی را به مریمِ باکره می‌دهد می‌گوید: »۳۵روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرتِ خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند و به این سبب آن نوزادِ مقّدس، پسرِ خدا نامیده خواهد شد.«(لوقا ۳۵:۱) بله تولد عیسی مسیح، آنکه به پسرِ خدا ملقب است، او که در ذاتِ خدا و از همه به او نزدیکتر است با قدرتِ روح‌القدس جسم گرفت و از مریم باکره به این دنیای خاکی آمد. عجیب! او بدین طریق بی‌گناه وارد این دنیای پر از گناه ما شد و شواهد و تاریخ ثابت می‌کنند که او بی‌گناه زندگی کرد. عجیب! کلامِ خدا می‌گوید: »۲۲شما می‌دانید که او هیچ گناهی نکرد و هرگز دروغی از دهان او شنیده نشد.«(اول‌پطرس ۲۲:۲) او که کاملا بی‌گناه بود محبتِ عظیمی نسبت به بشرِ گناهکار داشت، و او را دوستِ گناهکاران خطاب نمودند. عجیب! او گفت: »۳۲من نیامده‌ام تا پرهیزکاران را به توبه دعوت کنم بلکه آمده‌ام تا خطاکاران را دعوت نمایم.«(لوقا ۳۲:۵) او آمد تا دوستِ من و شما شود. عجیب! او آمد تا بر روی صلیب جریمة گناهانِ من و شما دوست عزیز را پرداخت نماید تا من و شما با ایمانِ قلبی به او که تنها منجی عالمِ بشریت است بتوانیم با کمکِ روحِ مقدسش حیاتِ جاودان داشته باشیم. عجیب!
