سخنِ چه کسی را باور دارید؟

سخنِ چه کسی را باور دارید؟

 راستی چه می‌شد اگر دوستان و آشنایان ما وقتی به ما قول یا تعهدی می‌دادند، سر قول و تعهد خود می‌ایستادند و به قولِ معروف، می‌شد رو حرف‌هاشون حساب کرد؟ متأسفانه آنچه که ما مکرراً با آن روبرو هستیم، اعمالی ناهماهنگ با‌گفته‌هاست، تعالیمی خوبْ ولی بدونِ عملکردِ شخصی! دوستِ عزیزی اصطلاحی را سال‌ها پیش به من آموخت که خوب به خاطر دارم: «واعظِ غیرِ متعظ.»چرا بشر به آنچه می‌گوید عمل نمی‌کند؟ آیا به خاطرِ این نیست‌که در ذاتِ بشر ضعفی وجود دارد که باعثِ ناهماهنگ‌بودنِ اعمال با گفته‌های او می‌شود؟ چطور است که حتی پیامبرانِ ادیان هم که گفته‌های اخلاقیِ خوبی دارند به آنچه گفته‌اند نتوانسته‌اند عمل نمایند؟ کلامِ خدا منشاء این ناهماهنگی را در ذاتِ گناه‌آلود بشر که از جد خود آدم و حوا به ارث برده است می‌داند. «۲۳همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا محرومند.»(رومیان ۲۳:۳) با این واقعیت، یکی از مشخصاتِ بارزِ عیسی مسیح این است که او به آنچه می‌گفت عمل می‌کرد. او هرآنچه را که تعلیم می‌داد در وحلة اول در خصلتِ خود می‌داشت. مسیح تنها شخصی است که بر مبنای هر آنچه تعلیم داد زندگی نمود. بوده‌اند کسانی که ادعای قدوسیت و حتی الوهیت هم نموده‌اند ولی نتوانستند در عمل ادعای خود را ثابت نمایند. فقط عیسی مسیح است که می‌تواند الگوی زندگی من و شما دوستِ حق‌جو باشد. ولی چگونه می‌توان، با ناتوانی‌ائی که بالا گفته شد، قدرتِ پیروی از چنین الگوئی را داشت؟ جواب این است که برخلافِ دیگران، خود عیسی مسیحْ قدرتِ اطاعت از تعالیم و فرامینِ خود را به کسانی که به او به عنوان نجات‌دهنده و خداوندِ خود ایمان می‌آورندْ می‌دهد. عیسی مسیح با اعطای قدرتِ الهی به ایماندارانشْ توانائی انجام خواسته‌های خود را به آنها می‌دهد. او خود در روح‌ِ مقدسشِ در شخص ایماندارِ مسیحی زندگی می‌کند. او می‌فرماید: «۴ در من بمانید و من در شما. همان‌طور كه هیچ شاخه‌ای نمی‌تواند به خودی خود میوه دهد مگر آنکه در تاک بماند، شما نیز نمی‌توانید ثمر بیاورید مگر در من بمانید. ۵  ... شما نمی‌توانید جدا از من کاری انجام دهید.»(یوحنا ۵-۴:۱۵)باشد که شما دوست عزیز با ایمان به مسیح صاحبِ قدرتِ انجامِ خواسته‌های خدا شوید.