اگر من مسیحی شوم، خانواده ام مرا ترد خواهند کرد و به طرز وحشتناکی در جامعه ام جفا خواهم دید. چه باید بکنم؟

 اگر من مسیحی شوم، خانواده ام مرا ترد خواهند کرد و به طرز وحشتناکی در جامعه ام جفا خواهم دید. چه باید بکنم؟

 ایماندارانی که در کشورشان آزادی مذهب دارند به سختی می توانند درک کنند سایر برادرانشان در کشورهائی که آزادی مذهب وجود ندارد مسیح را به چه قیمتی پیروی می نمایند. برخلاف دید و تجربۀ ضعیف ما، کتابمقدس (کلام زندۀ خدا که محدود به زمان و مکان نیست) درک جامعی از تجربیات و مصیبت های زندگی دارد. عیسی مسیح به وضوح فرمود که برای پیروی او باید بها پرداخت. در واقع برای پیروی او باید حاضر شد تا تمام دار و ندار خود را فدا کرد. مسیح به آنانی که دنبالش راه افتاده بودند فرمود: "هر که خواهد از عقب من آید خویشتن را انکار کند و صلیب خود را برداشته مرا متابعت نماید." (مرقس 34:8) صلیب یکی از راههای مرگ بود؛ و مسیح این نکته را روشن ساخت که پیروی او به مفهوم مُردن نسبت به خویش (امیال باطنی) است. برای نائل آمدن به یک حیات تازه در عیسی مسیح، لازم است علائق و تمایلات ما مصلوب گردند زیرا هیچکس نمی تواند دو آقا را خدمت کند (لوقا 13:6). البته آن حیات جدید بسی عظیم تر و با ارزش تر از تمام چیزهائی است که ما در این دنیا بدست می آوریم.

در ضمن، پیروی عیسی مسیح می تواند به قیمت از دست دادن دوستان و خانواده برای ما تمام شود. در انجیل متی 32:10-39 عیسی توضیح می دهد که آمدن او باعث جدائی پیروانش از اهل بیت شان خواهد شد؛ طوری که اگر مسیح را کمتر از خانوادۀ خود محبت کنید، شایستۀ شاگردی او نیستید. حتی اگر به خاطر حفظ صلح در خانوادۀ زمینی خود مسیح را انکار کنیم، او نیز ما را در آسمان انکار خواهد کرد. و اگر عیسی مسیح ما را انکار کند، از ورود ما به بهشت ممانعت خواهد شد. ولی اگر حاضر باشیم به هر قیمتی که شده باشد او را نزد مردم اقرار کنیم، عیسی مسیح به پدر خود خواهد فرمود: "این ها از آن من هستند ... آنها را به داخل ملکوت خود بپذیر." بر اساس متی 44:13-45 حیات جاودانی مروارید گرانبهائی است که اگر برای بدست آوردن آن همۀ اموال خود را بدهید زیان نکرده اید. منطقی نیست که به این زندگی کوتاه و گذرا بچسبیم و ابدیت را از دست بدهیم. "زیرا که شخص را چه سود دارد هرگاه تمام دنیا را ببرد و نفس خود را ببازد؟" (مرقس 36:8) جیم الیوت مُبشری بود که در راه رسانیدن مژدۀ نجات مسیح به قبیله های هُوآاُرانی در اکوآدور کشته شد. او می گوید: "کار احمقانه ای نیست اگر آنچه را نمی توانید نگاه دارید فدای آن چیزی کنید که نمی توانید از دست بدهید."

عیسی همچنین روشن ساخت که جفا کشیدن بخاطر او غیر قابل اجتناب است. اوما را تشویق می کند که جفا را قسمتی از پیروی مسیح بدانیم و زمانی که مورد جفا هستیم خود را تسلی دهیم. او حتی جفا دیدگان را متبارک خواند و فرمود: "خوش باشید و شادی عظیم نمائید زیرا اجر شکا در آسمان عظیم است." (متی 10:5-12) او به خاطر ما می آورد که قوم او همیشه جفا دیده اند. انبیای عهد عتیق جفا دیدند، تحقیر شدند، شکنجه شدند، کشته شدند و در یک مورد با شمشیر از وسط بُریده شدند! (عبرانیان 37:11) تمام رسولان (بجز یوحنا که به جزیرۀ پطمس تبعید شد) بخاطر انجیل عیسی مسیح به قتل رسیدند. روایات حاکی بر آنند که پطرس درخواست کرد تا به صورت وارانه مصلوب شود زیرا خود را شایسته نمی دانست به مانند آقایش (عیسی خداوند) به صلیب زده شود. این همان پطرس رسول است که در اولین رسالۀ خود چنین می نویسد: "اگر به خاطر نام مسیح رسوائی می کشید خوشابحال شما زیرا که روح جلال و روح خدا بر شما آرام می گیرد." (اول پطرس 14:4) پولس رسول نیز بدلیل موعظه در بارۀ عیسی زندانی شد، کتک خورد، و بارها سنگسار گردید اما در مقایسه با جلالی که می دانست منتظرش بود تمام این جفاها را ناچیز شمرده حتی نخواست آنها را ذکر کند. (رومیان 18:8)

در حالی که برای پیروی مسیح بایستی بهای گرانقدری پرداخت، ولی نباید فراموش کرد که شاگردی مسیح برکات زمینی و سماوی نیز به همراه دارد. عیسی مسیح وعده داده است که هر روزه تا انقضای عالم با ما باشد (متی 20:28)؛ او ما را هرگز رها و یا ترک نخواهد کرد (عبرانیان 5:13)؛ او از دردها و مصیبت های ما با خبر است زیرا بخاطر ما متحمل درد شد (اول پطرس 21:2)؛ محبت او نسبت به ما لایتناهی است، و هرگز ما را فوق از طاقت آزمایش نمی کند، و همیشه راهی برای رهائی از تجربیات فراهم می سازد (اول قرنتیان 13:10). اگر در خانواده و یا فرهنگ خود اولین شخصی هستیم که به عیسی مسیح ایمان آورده ایم، به عنوان افراد خانوادۀ الهی سفیران او هستیم تا پیغام نجات در عیسی را به محبوبان خود و به دنیا اعلام کنیم. در این حالت خدا قادر است ما را به مانند اسباب دست خود بکار گیرد تا نجات یافتگان را به سوی خود بکشاند، و شادی غیر قابل تصور و عظیم الوصفی به ما بدهد.