توکلِ شما به کیست؟

تأملاتی در روحانیت توکلِ شما به کیست؟ دوست عزیز، آیا شما هم به این نتیجه رسیده‌اید که در دنیائی که زندگی می‌کنیم نمی‌توان به انسان، سازمان‌های انسانی و یا حتی حکومت‌ها توکل نمود! آیا متوجه شده‌اید که تا فکر می‌کنیم که همة امورمان را رو براه نموده و دیگر مسئله‌ائي نیست، ناگهان یک واقعة طبیعی مثل زلزله و توفان، یا یک موقعیتِ مشکلِ اقتصادی، یا یک مشکلِ جسمانی ما را تکان داده به فکر می‌اندازد؟  بعضی‌ها خود را ارضاء نموده و می‌گویند: »تقدیر است و کاری نمی‌توان کرد. «  آیا می‌توان به این گفته اکتفا نمود و ارزشمندانه زندگی نمود؟ آنچه چنین گفتاری را ثابت می‌کند، نداشتنِ آگاهی واقعی از شخصیتِ خدای خالق است. کلام خدا به ما دربارة خلقتِ خدا چنین می‌گوید:  »۳۱خدا از دیدن ‌تمام‌ كارهایی‌ كه‌ انجام‌ شده‌ بود، بسیار خشنود گشت‌.« (پیدایش ۳۱:۱) پس  در ابتدا خواست خدا این نبوده که بشر در سختی و درد و رنج زندگی کند. خدا برای بشر اجازة انتخاب مقرر نموده، و همراهِ آن مسئولیت انتخاب را، همانطور که ما هم به فرزندان خود حق انتخاب داده و از آنها مسئولیت را انتظار داریم. جلوگیری از عواقبِ انتخابْ صدمات مربوطه را در بر خواهد داشت. پس اگر خدا با آگاهیِ کاملِ جد ما آدم و حوا، به آنها اجازة انتخاب را می‌دهد، و آنها خواسته‌های خود را دنبال می‌کنند، ما نمی‌توانیم خدا را در مورد نتایج انتخاب‌های خود مقصر بدانیم. چه خوب است که به این واقعیت پی برده زندگی خود را بر مبنای آنچه خالق ما مقرر نموده برنامه‌ریزی نمائيم. کلام خدا می‌گوید: »۱ خداوند را شکر کنید، زیرا که  نیکوست و محبّت پایدار او ابدی است. ۸توکّل کردن بر خداوند، بهتر از اعتماد داشتن به انسان است.« (مزمور۱:۱۱۸‌و‌۸)  و همچنین: «۳ به رهبران انسانی توکّل نکنید، هیچ انسانی نمی‌‌تواند نجات بدهد.« (مزمور ۳:۱۴۶) بیائید به جای توکل بر انسان و رهبرانِ انسانی به عیسی مسیح زنده که برای رستگاری ما آمد توکل کنیم. او برای این آمد «۴۵... تا به دیگران خدمت كند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.» (مرقس ۴۵:۱۰)  عیسی مسیح می‌گوید: «۲۸ بیایید نزد من ای تمامی زحمتكشان و گرانباران و من به شما آرامی خواهم داد.« (متی۲۸:۱۱) باشد که شما دوست عزیز به آن کسی که جان خود را داد تا امیدِ به وعدة حیاتِ جاودان را داشته باشیم ایمانِ قلبی بیآورید